Αδόλφος Χίτλερ(ADOLF HITLER, γεννήθηκε σαν σήμερα, 20/04) ΜΕΡΟΣ 1ο
Ο Hitler, προσωνυμία Führer(20/04/1889-30/04/1945), ήταν Γερμανός πολιτικός, ηγέτης του Εργατικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος(NSDAP) και δικτάτορας της ναζιστικής Γερμανίας. Ήταν(1933-45) επίσης Καγκελάριος της Γερμανίας, επικεφαλής της κυβέρνησης και του κράτους. Με την ηγεσία του Hitler οι εθνικοσοσιαλιστές εγκαθίδρυσαν στη Γερμανία τη δικτατορία του Γ’ Ράιχ. Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης κηρύχθηκαν εκτός νόμου, οι πολιτικοί αντίπαλοι καταδιώκονταν και δολοφονούνταν. Ο Hitler και οι οπαδοί του εφάρμοσαν τη συστηματική στέρηση δικαιωμάτων και τη εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης, κ.ά. θρησκευτικών, εθνικών, ή κοινωνικών ομάδων και εξαπέλυσαν τον Β’ ΠΠ. Ως συνέπεια αυτής της πολιτικής, μόνο στο ευρωπαϊκό θέατρο του πολέμου έχασαν τη ζωή τους 30 εκ. άνθρωποι, μεταξύ αυτών 6 εκ. Εβραίοι. Η Γερμανία και η Ευρώπη έγιναν ερείπια και διαιρέθηκαν στον Ψυχρό Πόλεμο. Μετά την απόρριψη από την Πολωνία των γερμανικών προτάσεων σχετικά με την Ελεύθερη Πόλη του Ντάντσιχ και τον Πολωνικό Διάδρομο ο Χίτλερ διέταξε επίθεση(01/09/1939), πυροδοτώντας τον Β’ ΠΠ. Μετά από μια σειρά στρατιωτικών επιτυχιών, βασισμένων κυρίως στον «αστραπιαίο πόλεμο»(blitzkrieg), η ναζιστική Γερμανία είχε υπό τον έλεγχό της το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Όμως, μετά την αποτυχία στο Α. Μέτωπο και τη μάχη του El Alamein στη Β. Αφρική(1942), ο πόλεμος πήρε νέα τροπή και η Γερμανία βρέθηκε να αμύνεται ενάντια στους προελαύνοντες Συμμάχους. Αντιμέτωπος με την ολοκληρωτική ήττα, ο Hitler αυτοκτόνησε στο Βερολίνο(Απρίλιος 1945) λίγο πριν από την κατάληψη του υπογείου καταφυγίου της Καγκελαρίας από τον Ερυθρό Στρατό. Το τέλος του σήμανε και το τέλος του καθεστώτος το οποίο άφησε τη Γερμανία σε ερείπια. ΖΩΗ Σχεδόν όλοι οι βιογράφοι του σημειώνουν την τεράστια απόκλιση μεταξύ του α’ και του β’ μισού της ζωής του. Μέχρι την ηλικία των 30 ήταν, σύμφωνα με τα αστικά μέτρα της εποχής του, ένας άνθρωπος χωρίς επαγγελματική καριέρα, χωρίς αξιόλογες σχέσεις μετά τον Α’ ΠΠ, όπου είχε ηττηθεί η Γερμανία, και ένας στρατιωτικός χωρίς προοπτικές και, κυρίως, χωρίς ικανότητες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν εύλογα την άνοδο του. Παρ' όλα αυτά, αυτός ο άνθρωπος αναρριχήθηκε, μέσα σε λίγα χρόνια, στην Καγκελαρία του γερμανικού Ράιχ και τελικά έγινε δικτάτορας-κυρίαρχος του μεγαλύτερου μέρους της Ευρώπης, εξασκώντας καταστροφική επίδραση που μόνο λίγοι, πριν ή μετά από αυτόν, εξάσκησαν. ΚΑΤΑΓΩΓΗ Ο Hitler φρόντισε να μείνουν μέχρι σήμερα πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την καταγωγή και τη ζωή του πριν την ανάμιξή του στην πολιτική. Είπε(1930) για τους πολιτικούς του αντιπάλους: «Ποτέ δεν κάνει να μάθουν για τις ρίζες μου και για την οικογένειά μου.» (Krokov). Γι’ αυτό, αμέσως μετά την προσάρτηση της Αυστρίας(Anschluss), εκκένωσε(καλοκαίρι 1938) και κατέστρεψε τα χωριά των γονέων και των παππούδων του(Döllersheim και Strones) στην ΒΔ Αυστρία και τα μετέβαλε σε πεδία ασκήσεων του στρατού. Οι Kershaw, Krokov κ.ά. βιογράφοι του πιστεύουν ότι ο λόγος γι’ αυτά τα μέτρα θα πρέπει να αναζητηθεί στην ασαφή και μη απαλλαγμένη από αιμομιξία καταγωγή του. Οι ισχυρισμοί του ίδιου του Hitler στο βιβλίο του Ο Αγών μου(«Mein Kampf»), εξυπηρετούν το προσωπικό του στιλ και γι' αυτό δεν είναι αξιόπιστοι. Ο Hitler γεννήθηκε(1889) στο Braunau am Inn, στα Β σύνορα της Αυστρίας. Ήταν το 4ο από τα 6 παιδιά του τελωνειακού υπάλληλου Alois Hitler και της 3ης του γυναίκας Klara Hitler(πατρικό Klara Pölzl), μιας ανιψιάς του. Από τα 6 αυτά παιδιά μόνον ο Αδόλφος και η αδελφή του Paula έφτασαν ως την εφηβεία. Ο Alois Hitler είχε και άλλα 2 παιδιά, τον εξώγαμο Alois τον νεότερο και την Angela, κόρη της 2ης γυναίκας του. Στο «Mein Kampf» ο Hitler περιγράφει τον πατέρα του ως αυστηρό, αυταρχικό, οξύθυμο και βίαιο. Είναι αμφισβητήσιμο αν η ανατροφή του Hitler υπήρξε πιο αυστηρή από την καθιερωμένη εκείνο τον καιρό. Ο Hitler ποτέ δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στον πατέρα του. Το 1876(όταν ο Alois ήταν πλέον 40 ετών και η μητέρα του είχε πεθάνει πριν από 30 χρόνια) και λόγω μιας αναμενόμενης κληρονομιάς από τον υποτιθέμενο θείο του, Johann Georg Hiedler άλλαξε το οικογενειακό επώνυμο από Schicklgruber σε Hitler. Ο Alois, ήταν εξώγαμο παιδί της υπηρέτριας σε αγρόκτημα Maria Anna Schicklgruber και πήρε το όνομα του άνδρα, που πίστευε ότι ήταν ο πατέρας του. Αυτός όμως, ο μυλωνάς Johann Georg Hiedler δεν τον είχε αποδεχτεί ποτέ, επίσημα, ως γιο του. Η τροποποίηση του ονόματος Hiedler στο γνωστό Hitler οφείλεται μόνο σε ένα ορθογραφικό λάθος του αρμόδιου υπαλλήλου στην καταγραφή του νέου επωνύμου του Alois. O Hitler, δεν ήξερε με απόλυτη βεβαιότητα ποιος ήταν ο παππούς του. Αυτό πρέπει να ήταν πολιτικά εκρηκτικό για τον προπαγανδιστή μιας ρατσιστικής ιδεολογίας, ο οποίος(αρχή δεκαετίας 1920), γινόταν όλο και πιο γνωστός. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, από τότε, προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι ο ηγέτης του αντισημιτικού και εξτρεμιστικά εθνικιστικού Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος(NSDAP) είχε Εβραίους ή Τσέχους προγόνους. Για τις φήμες αυτές δεν βρέθηκαν αποδείξεις. Για τον Hitler, όμως, αυτές οι φήμες, και οι κατά ένα μέρος αιμομικτικές σχέσεις στην οικογένειά του, ήταν αρκετός λόγος για να συσκοτίζει, όσο μπορούσε, την καταγωγή του. ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ Λόγω της εργασίας του Alois, η οικογένεια Hitler μετακόμιζε συνεχώς, από το Braunau στο Passau, στο Lambach και στο Leonding του Linz. Οι επιδόσεις του Αδόλφου στα δημοτικά σχολεία ήταν καλές. Στο γυμνάσιο, όμως, του Linz απέτυχε. Από την 1η σχολική χρονιά(1900/1901), έμεινε στην ίδια τάξη, λόγω «έλλειψης φιλοπονίας», όπως σημείωσαν οι καθηγητές του. Στην 3η χρονιά, οι βαθμοί του ήταν τόσο κακοί, που φαινόταν πως θα απορριφθεί ξανά. Επειδή, όμως, είχε πεθάνει ο πατέρας του, κατόπιν παράκλησης της μητέρας του, το σχολείο δέχτηκε να τον προβιβάσει, αλλά με τον όρο ότι θα άλλαζε σχολείο. Ο Hitler γράφτηκε στο σχολείο του Steyr, λιγότερο απαιτητικό, αλλά ούτε εκεί οι επιδόσεις του βελτιώθηκαν. Τελικά, εγκατέλειψε(φθινόπωρο 1905) το σχολείο, σε ηλικία 16 ετών, χωρίς να πάρει απολυτήριο. Στο «Mein Kampf» o Hitler παρουσιάζει τις αποτυχίες αυτές ως ένα είδος «μαθησιακής απεργίας» εναντίον του πατέρα του, ο οποίος επέμενε να τον κάνει δημόσιο υπάλληλο, ενώ ο ίδιος ήθελε να γίνει ζωγράφος. Σ' αυτό υπάρχει μια δόση αλήθειας, γιατί o Hitler σ’ όλη του την ζωή θεωρούσε εαυτόν ως παραγνωρισμένο καλλιτέχνη. Όσον αφορά όμως τη «μαθησιακή απεργία εναντίον του πατέρα του», ο οποίος ήθελε να τον κάνει οπωσδήποτε υπάλληλο, αυτό δεν αληθεύει. Ο πατέρας του πέθανε(03/01/1903), σε ηλικία 65 ετών. Ο Αδόλφος ήταν τότε 13 ετών. Παρόλο που κανείς δεν τον «πίεζε» πλέον να ακολουθήσει σταδιοδρομία υπαλλήλου, οι επιδόσεις του δεν καλυτέρευσαν. Οι γνώσεις του από εκεί και πέρα, ήταν οι γνώσεις ενός ημιμαθούς, ο οποίος μελετούσε τυχαίες πηγές δίχως ιδιαίτερη επιλογή. ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ O Hitler είναι πλέον σε θέση(1905-) να ζήσει μια ανεξάρτητη μποέμικη ζωή. Εκτός από την οικονομική βοήθεια από την μητέρα του, παίρνει και κάποιο επίδομα επειδή έχασε τον πατέρα του σε μικρή ηλικία. Σκοπεύει να σπουδάσει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης. Η Ακαδημία απορρίπτει 2 φορές την αίτηση του(1907 και 1908), λόγω έλλειψης ταλέντου. Από τότε, ο Hitler δεν ξαναπροσπαθεί να βρει δουλειά, ή έστω να μάθει μια τέχνη. Μένει αρχικά στη Βιέννη, αλλά ξαναγυρίζει στο Linz, μετά το θάνατο της μητέρας του, από καρκίνο του στήθους(21/12/1907). Στο «Mein Kampf» παρουσιάζει τα χρόνια εκείνα σαν γεμάτα οικονομικές δυσκολίες και στερήσεις. Τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, δεν ζούσε και άσχημα: το επίδομα που έπαιρνε, μαζί με τα χρήματα από τις πωλήσεις των καλλιτεχνικών δημιουργιών του, ξεπερνούσε τον αρχικό μισθό ενός δασκάλου. Ωστόσο, ποτέ δεν λησμόνησε την απόρριψή του από την Ακαδημία της Βιέννης: Όταν ανήλθε στην εξουσία, εκδικήθηκε τους καθηγητές της, που τον είχαν απορρίψει, διώκοντάς τους. Εγκαθίσταται(20 ετών το 1909) τελικά στην Βιέννη. Εκεί γνωρίζει τις ψευδοεπιστημονικές και νεοθρησκευτικές θεωρίες του ρατσιστή και αντισημίτη Jörg Lanz von Liebenfels. Επίσης αφομοιώνει τον αντισημιτισμό διάφορων πολιτικών(π.χ. Georg Ritter von Schönerer, Führer(ηγέτης) του Παγγερμανικού Κινήματος και του δήμαρχου της Βιέννης, Δρα Karl Lüger). Η ιδέα του Hitler για μια ανώτερη, άρια φυλή, την αποκαλούμενη «φυλή κυρίων»(«Herrenrasse»), πρέπει να σχηματίστηκε εκείνη την περίοδο. Ο ίδιος δεν αναφέρθηκε ποτέ στα πολιτικά του πρότυπα και είδωλα. Όπως αναφέρει, όμως, ο August Kubizek, φίλος του Hitler τότε, σε αυτά τα χρόνια υπάρχει και κάτι άλλο, που ενθουσιάζει τον Hitler ακόμη περισσότερο απ' όσο η πολιτική: η όπερα. Ιδιαίτερα, οι όπερες του Richard Wagner. Όταν η Επιτροπή της Ακαδημίας τον απορρίπτει για δεύτερη φορά, τα οικονομικά περιθώρια του Hitler αρχίζουν να στενεύουν. Κατέληξε(1909) τελικά σε ένα ίδρυμα άστεγων στην οδό Meldemannstraße. Κερδίζει λίγα χρήματα πουλώντας τις ζωγραφιές του με τα αξιοθέατα της Βιέννης. Στο «Mein Kampf» γράφει ότι εκείνο τον καιρό εξελίσσεται ο αντισημιτισμός του, πράγμα αμφίβολο. Στο ίδρυμα που ζούσε διατηρούσε σχέσεις με έναν Εβραίο, τον Josef Neumann, ο οποίος τον βοηθούσε στην πώληση των έργων του. Αφού εκταμίευσε(Μάιος 1913) την κληρονομιά του πατέρα του, εγκαταστάθηκε στο Μόναχο. Στο «Mein Kampf» γράφει ότι νοσταλγούσε μια «γερμανική πόλη». Εδώ, μελετά τα έργα του ρατσιστή συγγραφέα Houston Stewart Chamberlain. Με τη μετακόμισή του, ο Hitler αποφεύγει τη στρατιωτική θητεία στην Αυστρία. Πρόκειται για την 1η του ξεκάθαρη πολιτική απόφαση: υπέρ του γερμανικού έθνους και κατά του αυστροουγγρικού πολυεθνικού κράτους. Το ότι δεν είναι ενάντια στη στρατιωτική θητεία για λόγους αρχής αποδεικνύεται και αργότερα(1914): με την έναρξη του Α’ ΠΠ κατατάσσεται αμέσως ως εθελοντής στον Γερμανικό Στρατό. Α’ ΠΠ Κατά τον Α’ ΠΠ, ο Hitler είναι υποδεκανέας του 16ου Βαυαρικού Συντάγματος Εφέδρων Πεζικού, List, στο Δ μέτωπο. Κατατάσσεται (16/08/1914) ως εθελοντής στον Πρωσικό Στρατό. Τον Δεκέμβριο παίρνει το παράσημο του Σιδηρού Σταυρού 2ης Τάξης. Ο Hitler τραυματίζεται(1916) στο πόδι σε μια μάχη στη Β Γαλλία. Έχοντας αναρρώσει επιστρέφει(αρχές Μαρτίου 1917) στο μέτωπο, όπου(1918) παρασημοφορείται με το Σιδηρό Σταυρό 1ης Τάξης. Εθεωρείτο σωστός στρατιώτης, επειδή όμως η στάση του δεν ήταν κριτική απέναντι στους αξιωματικούς, ήταν μάλλον αντιπαθής στους συναδέλφους του. Ένας από αυτούς, ο Konrad Heiden, 1ος βιογράφος του Hitler θα γράψει αργότερα: «Όλοι τον βρίζαμε. Το βρίσκαμε ανυπόφορο να έχουμε ένα άσπρο πρόβατο ανάμεσά μας.» Λίγο πριν τη λήξη του πολέμου(15/10/1918), μετά από μια επίθεση με αέρια(συγκεκριμένα με αέριο μουστάρδας) στη Φλάνδρα, ο Hitler εισάγεται στο στρατιωτικό νοσοκομείο της πόλης Pasewalk της Πομερανίας. Την παροδική τύφλωσή του την απέδιδε ο ίδιος σε βλάβη των ματιών του εξαιτίας της επίδρασης των αερίων. Κάτι τέτοιο είναι δυνατό, καθώς θύματα του αερίου της μουστάρδας συχνά έχαναν την όρασή τους. Νεότερες μελέτες, βασισμένες στο αρχείο του στρατιωτικού νοσοκομείου, αποδεικνύουν ότι η αιτία για την ανωμαλία αυτή ήταν μια καθυστερημένη υστερική αντίδραση του Hitler, για τη διαφαινόμενη, πλέον, ήττα της Γερμανίας. Κατά τη διάγνωση του ψυχίατρου του στρατιωτικού νοσοκομείου, ο Hitler χαρακτηριζόταν ψυχοπαθής και τελείως ακατάλληλος για να αναλάβει ηγετικά καθήκοντα. Επίσης και ο Hayden αναφέρει ότι ο διοικητής του λόχου είπε κάποτε για τον Hitler: «Αυτόν τον υστερικό, ποτέ δε θα τον κάνω υπαξιωματικό!» Όντως, παρόλο που τραυματίστηκε πολλές φορές και πήρε 2 παράσημα, δεν πήρε ποτέ προαγωγή από το βαθμό του υποδεκανέα στον Α’ ΠΠ. Και αυτό, δεν οφειλόταν μόνο στο γεγονός ότι ήταν Αυστριακός υπήκοος. Παρόλα αυτά, ο Sebastian Haffner χαρακτηρίζει αυτή την εμπειρία του Hitler στο μέτωπο ως «μοναδικό εκπαιδευτικό βίωμα», επειδή στα επόμενα χρόνια της ζωής του είχε αποκτήσει σημαντική αντίληψη σε στρατιωτικά ζητήματα. Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ HITLER Ο Hitler ισχυρίστηκε αργότερα ότι η αγανάκτησή του για το χαμένο πόλεμο και η «προδοσία των εγκληματιών του Νοέμβρη» ωρίμασαν μέσα του την απόφαση να γίνει πολιτικός(«Εγκληματίες του Νοέμβρη» ήταν οι πολιτικοί, που υπέγραψαν την παράδοση της Γερμανίας, ενώ ακόμα ο γερμανικός στρατός κατείχε εχθρικό έδαφος). Οι γερμανοί εθνικιστές δεν παραδέχονται την στρατιωτική ήττα τους στον Α’ ΠΠ και γι’ αυτό διαμορφώνουν την(ψεύτικη) συνωμοτική θεωρία της προδοσίας, βάσει της οποίας η γερμανική πατρίδα προδόθηκε από τους πολιτικούς και τους μαρξιστές με τη λεγόμενη «μαχαιριά στην πλάτη»(Dolchstoßlegende). Αυτή την προδοσία παρουσιάζει ο Hitler εκ των υστέρων ως κίνητρο για την απόφασή του να γίνει πολιτικός. Δεν λέει φυσικά αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου